Κυριακή 13 Απριλίου 2008

Remember that I love you.


Σήμερα δεν ξέρω αν πρέπει να γράψω για το Hoboken ή για την Kimya Dawson. Γι'αυτό θα γράψω & για τα δύο.

Είναι αλήθεια ότι δεν ξεκουνιόμαστε εύκολα να βγούμε. Δε μας το επιτρέπει η συνείδησή μας, όταν κανένας απ' τους δυό μας δε δουλεύει. Αυτή η συνείδηση όμως κάνει καμιά φορά τα στραβά μάτια & έτσι πήγαμε τις προάλλες να δούμε την Kimya Dawson, που πιθανόν να ξέρετε από το soundtrack της ταινίας Juno.

Το μόνο που μας απασχόλησε αρχικά ήταν ότι έπαιζε στο Hoboken του New Jersey. Και μπορεί, εμείς τα βλαχαδερά, να είμαστε μόλις κάνα δυό μήνες εδώ, αλλά εννοείται πως έχουμε ήδη το γνωστό Νεοϋρκέζικο attitude που σνομπάρει την αντιπέρα όχθη: "Μα καλά! Είναι δυνατόν να πάμε στο New Jersey!? Και τί είναι αυτό το Hoboken? Θα είμαστε εμείς και οι λιμενεργάτες." (Λες και το ότι μένουμε στην Αστόρια, στους 31 δρόμους, δεν είναι ξεφτίλα από μόνο του).

Δεν θα πω πολλά για το Hoboken. Απλά σας παραπέμπω στη Wikipedia http://en.wikipedia.org/wiki/Hoboken,_New_Jersey και στο σχόλιο του συγγραφέα: "The initial presence of artists and young people changed the perception of the place such that others who would not have considered moving there before perceived it as an interesting, safe, exciting, and eventually, desirable place to live."

Και επίσης απλά σας μεταφέρω την εικόνα 15 λεπτών (όσο παίρνει από το σταθμό μέχρι το bar Maxwell's που θα γινόταν η συναυλία) εγώ να σέρνομαι πίσω από το σύζυγο και να γκρινιάζω για την Αστόρια, να κάνω real estate σχέδια αγοράς σπιτιού στο Hoboken, να ζηλεύω τους πάντες που ζούνε εκεί, να έχω κάνει ήδη παιδιά & να τα βγάζω βόλτα στην εκπληκτική όχθη του Hoboken με θέα το Manhattan και να καταλήγω σε ένα από τα πιο τέλεια καλόγουστα cafe του κεντρικού δρόμου με άλλες cool μαμάδες & να μιλάμε για τα νέα cultural trends της πόλης. Και ο σύζυγος να προσπαθεί να με περιμαζέψει, να μου λέει ότι γίνομαι ενοχλητική & ότι δε θα ζούσε ποτέ εκεί γιατί είναι πολύ τέλεια & ότι αν δεν υπάρχει και λίγη βρώμα ή κίνδυνος δεν έχει γούστο, οπότε να το ξεχάσω (καταλαβαίνετε ότι τα επιχειρήματα ήταν τόσο βλακώδη που δεν έπιασαν). Και φτάσαμε στο Maxwell's (http://www.maxwellsnj.com/), και το μόνο που ήθελα πλέον να κάνω είναι απλά να μένω ακριβώς από πάνω και να γίνω η γραφική του bar.

To Maxwell έχει τη μικρότερη αίθουσα συναυλιών που έχω δει ποτέ. Πήραμε το κρασάκι μας & πιάσαμε τη θεσούλα μας στο πάτωμα μπροστά στη σκηνή, όταν ο φίλος της Kimya, Matty Pop Chart, άρχισε να παίζει. Όλη η αίθουσα ήταν γεμάτη με 15χρονα κοριτσάκια. Αλλά αυτό, αντί να με ενοχλήσει, όπως συνήθως, ήρθε και ταίριαξε απόλυτα με την εφηβική μουσική της Kimya & την αθωότητα του Matty.

Και εδώ είναι που ακόμα μια φορά δηλώνω ότι αποστασιοποιούμαι από τη γνωστή νοοτροπία όλων των άσχετων που σνομπάρουν τους Αμερικάνους. Χαίρομαι πάρα πολύ που βρέθηκα σε μια κοινωνία που έχει απομυθοποιήσει την τελειότητα. Χάρηκα που ήμουν με 15χρονα κοριτσάκια που κλαίνε με τα τραγούδια της Kimya Dawson & όχι του Ρουβά. Με τραγούδια που μιλάνε για το βάρος να αποδεικνύεις ότι είσαι καλός σε όλα. Που δεν θεωρούν ντροπή να τραγουδάνε για την απόρριψη. Που μιλάνε για φίλους & πόσο τους έχεις ανάγκη όχι μόνο για τα σοβαρά, αλλά & για τα χαζά & τα ανόητα. Και χάρηκα που βρέθηκα σε ένα χώρο που η ίδια η front liner, μπήκε στην αίθουσα με το 2χρονο κοριτσάκι της αγκαλιά & κάθησε μαζί μας να παρακολουθήσει τον φίλο της όσο έπαιζε.

Για όσους με ρώτησαν, η συναυλία ήταν τέλεια! Να κατεβάσετε/αγοράστε τον τελευταίο δίσκο της "Remember that I love you", είναι ένα αριστούργημα. Το οποίο και αφιερώνω σε κάποιες φιλενάδες μου, ξέρουν αυτές. Και βρίσκω αυτή την ευκαιρία να τους πω ότι τις αγαπάω. Υπενθυμίζω σε κάποιες & θέτω υπόψιν στις υπόλοιπες την ατάκα της χρονιάς:
"Απενοχοποιήση τώρα"
Και σας αφιερώνω τους εξής στίχους που αγαπώ & θέλω να κάνετε δικούς σας:
"So i tattoo instructions on my ass that say "don't ever put this body in a casket, burn it and put the ashes in a basket and throw them in the puget sound" i don't ever want to be underground oh no, oh no "

P.S. Συγνώμη που δεν έχω αρκετές φωτογραφίες.
P.S. Ανάστα τσέκαρε τους στίχους του κομματιού France από τον τελευταίο της δίσκο!!

1 σχόλιο:

Anastasia Moumtzaki είπε...

And we sang songs all night long,
and we danced.
We sang songs all night long
and we danced,
in France.

kai afta ginontai mono stin ameriki agapimeni mou filenaditsa... emeis edw prospathoume na ginoume apsegadiastes mpas kai mporesoume na epikoinonisoume... ti geloiotita... girnaw molis apo poto, katalavaineis... se agapw poli.
a.