Ιστορίες από το Coney Island

Κατ'αρχάς ξεκινάμε με το παραπλανητικό του ονόματος. Το Coney Island δεν είναι νησί. Ούτε και θες να είσαι εκεί μια Δευτέρα του χειμώνα, απόγευμα προς βράδυ με ψιλόβροχο να πέφτει. Εκτός από το ότι εκνευρίζεσαι που σου πέφτουν οι ψιχάλες μές στα μάτια, δεν βρέχει κι αρκετά για να ανοίξεις τη ριμαδο-ομπρέλα. Και μια τέτοια μέρα διαλέξαμε να πάμε εκεί για τη βόλτα μας.

Αυτή η παραλιακή πόλη ζεί για το διάσημο Λούνα Παρκ της και το Cyclone Roller Coaster που έχει μεγαλώσει γενιές Αμερικάνων από το 1927. Σίγουρα το έχετε ακούσει ή δει σε κάποια ταινία. Ενδεικτικά σας θυμίζω στο Annie Hall, ο Woody Allen αναπολεί τα παιδικά του χρόνια και το πατρικό του σπίτι κάτω από το τεράστιο Roller Coaster του Coney Island. Στο Requiem for a Dream ο Jared Leto ζει στο Brighton Beach (η ίδια παραλία ουσιαστικά) και κρύβεται κάτω από το Boardwalk για να καπνίσει.

Σύμφωνα με την Wikipedia η πλειοψηφία των κατοίκων του Coney Island μένει σε περίπου 30 24όροφες εργατικές κατοικίες. Ανάμεσά τους πολλά τετράγωνα με καμένα και εγκατελειμένα κτήρια. Κι αυτό είναι εμφανές από οπουδήποτε και να κοιτάξεις την πόλη μια τέτοια μέρα, που όλα είναι κλειστά και κανένας τουρίστας δε θα είχε λόγο να πατήσει το πόδι του. Μετά από σαραντα πέντε λεπτά ψυχοπλάκωμα-περπάτημα κατά μήκος της ακτής του Ατλαντικού, ταλαιπωρία από το ψιλοβρόχι και αγωνία μήπως μας μαχαιρώσει κανένας στην άδεια προκυμαία, μας άνοιξε η όρεξη.

Το μόνο που βρίσκεις να φας μια τέτοια μέρα είναι Hot dogs. Τα Nathan's Famous Hot Dogs διοργανώνουν κάθε χρόνο στις 4 Ιουλίου (ημέρα Ανεξαρτησίας των Αμερικανών), από το 1916, διαγωνισμό ποιός θα φάει τα περισσότερα Hot Dogs. Το ρεκόρ που πρέπει να σπάσει αυτή τη χρονιά είναι 66 σε 12 λεπτά! Εμείς φάγαμε 2 σε 10 και είπαμε να φύγουμε γιατί βράδιαζε εκεί έξω και δεν θες πάντα να προκαλείς την τύχη σου.

Εικόνες μιας εποχής που υπήρχαν ακόμη freak shows με γυναίκες-ελέφαντες, νάνους και ερμαφρόδιτους άντρες, είναι όλα εκεί ακόμα. Όπως και τα καραμελωμένα μήλα σε ξυλάκι.